Özgürlük çıkış kapılarının gümüşi aralığında.
#
Belki aşk sevgiliyi kazanmayı değil, onda kendini kaybetmeyi gerektirir.
#
Ne Kadar Silersen Sil Ya Yırtılır Defterin .Yada İzi Kalır Cümlelerin.
#
Ölüm sahiciliğini yitiriyor kayıplar istatistiklere, çatışmalar haberlere dönüştüğünde.
#
Katillerimin yüzlerini seçemiyorum; isimlerindense geride harfler kalacak sadece.
#
Şarkı üç dakika yirmi saniye ama tekrar tekrar çalınırsa sonsuza kadar sürebilir.
#
Yabancı, isminin bir ya da birçok bölümü gölgede kalan insandır.
#
Kitap hâlâ kutsal benim için… kelime hâlâ mühim ve harf hâlâ muamma.
#
Ey kendisinde kaybulmuş kişi! Bilmezsin, bedenin sana mezar olmuş, nefsini tanımadıkça, nefsin seni gömer olmuş.
#
En sahici dostluklar ortak varlıklar üzerine değil, ortak yoksunluklar üzerine kurulanlardır.
#
Kelime cömerdi duygu cimrisi bugünün insanı. Konuşmaya gelince açıyor ağzını, duygulanmaya gelince tutuyor kendini.
#
Modern aşk istemem, üzüntüden başka ne ki ? İlkel aşk isterim, aşkın en ilk’el halini.
#
Önce yüzlerini unuturuz sevdiklerimizin. En çok yüzümüzün unutulmasından endişe ettiğimiz halde.
#
Her zaman kolay kolay itiraf edemesek de bunu kendi kendimize, hep öteleri düşleyen, öte yer ararken en yakınlarındakileri mutsuz eden bizler… ben.
#
Uzaklaşırsın. Yol seni nereye götürürse. Yazı seni nereye sürüklerse. Burnunda bir sızı. Ne de olsa her yolculuk geri dönememe ihtimalini taşır bağrında.
#
Pek güzeldin,pek latiftin.Börek olsan seni yerdim.Az soğanlı,bol etliydin.Lafa daldım,dibin tuttu.Gönül bu,hemen unuttu.
#
Tebeşirle çizilmiş bir seksek oyunu kadar uçucu bir çizgisi vardır hayatın.Farkında olmadan basıyorsun çizgiye.Kızıyorlar anında Yandın! diye atılıyorsun oyun dışına.
#
Elmas bir gözdür yürek. Ve çizilmeye görsün bir kere, artık hep sedefsi bir yırtıkla bakacaktır cümle aleme.
#
Derler ki, aşk da unutulurmuş herşey gibi. Hem de yaşanıp bittikten, soğuyup küllendikten sonra değil, tam da dolu dizgin devam ederken unutulurmuş aşk.
#
Baykuş; kanarya beslermiş amcalar, teyzeler. Kumruları sever, kartalları över, güvercinleri uçurur, kargaları kovar, papağanları konuştururlarmış. Oysa çocuk baykuşları severmiş. “Uğursuz kuş o. İsmini anma, damına çağırma.” dermiş teyzeler, amcalar. Uğursuz kuşmuş baykuş; gece gördüğü, geceyi gördüğü için.
#
Bürokratik düzenlemeler, evli çiftlerin bebeklerini kurtarmak için gösterdikleri özeni evlilik dışı doğan bebekler için göstermiyordu anlaşılan. Babasız bir çocuk neticede bir piçti ve İstanbul da bir piç, sallanan bir diş gibi her an düşmeye hazırdı.
#
Binlerce kelime, onlarca hikâye var boğazımda düğümlenmiş. Susuyorum konuşmam gereken yerlerde; dilimi tutamıyorum ne zaman susmam gerekse. Anlatacak çok şeyim olsa da, emin değilim anlaşılmak istediğimden.
Kem Gözlere Anadolu,
Pinhan
Şehrin Aynaları,
Mahrem,
Bit Palas,
Araf
Beşpeşe,
Med Cezir,
Siyah Süt,
Elif, Elif Şafak, Elif Şafak kitap özetleri, Elif Şafak kitapları, Elif Şafak Sözleri, kitapları, Şafak, Sözleri
